uyiree oru janmam ninnee

 

ഉയിരേ ഒരു ജന്മം നിന്നെ
ഞാനും അറിയാതെ പോകെ
വാഴ്‌വിൽ കനലാളും പോലെ
ഉരുകുന്നൊരു മോഹം നീയേ

നെഞ്ചുലഞ്ഞ മുറിവിനാൽ
മെല്ലെ മെല്ലെ തഴുകുവാൻ
നിലവാകാം നിഴലാകാം
മണ്ണടിയും നാൾ വരെ കൂടെ കാവലായ്
കണ്ണേ നിന്നെ കാക്കാം
സ്വപ്നം നീ സ്വന്തം നീയേ
സ്വർഗം നീ സർവം നീയേ

മേഘം വാനിലെങ്കിലും
ദൂരെ ദൂരെ മാഞ്ഞുവെങ്കിലും
താഴെ ആഴിയെത്തുവാൻ
മഴയായ് വീണ്ടും പെയ്തിറങ്ങുമെ
ഉലകിതിനോടും പൊരുതിടുമിനി ഞാൻ
നിന്നെ നേടാനഴകേ
ഇവളിനി നിന്നിൽ കലരുകയായി
ഒരു നദിയായ് നാമൊഴുകാം

മിഴിയിൽ നീയേ നീയേ

mandhaaram kaatine pranayichatho

 

ഇന്ത ഇരവിലെ നാൻ
പടുക്കും പൊതു മടിയിൽ സായും നീയെടി
അന്ത നിനൈപ്പിൽ നീ മായും പൊതു
തൂങ്കാ മുടിയിലായി യേനാടി

മഞ്ഞു മൂടും മന്ദാരം
തെന്നൽ മൂളും കിന്നാരം
ചാഞ്ചാടും മൗനരാഗം
മെല്ലെ മെല്ലെ തൊട്ടുണർത്തും
ആ സുഗന്ധം തെന്നലിൻ നിശ്വാസമാകും
ആർദ്ര നിമിഷം

മന്താരം കാറ്റിനെ പ്രണയിച്ചതോ കാറ്റേ നീ പൂവിനെ പ്രണയിച്ചതോ

മഴ പെയ്ത നേരം
മലർ പൂത്ത നേരം
മധുവായ് നിറഞ്ഞൊരു സ്നേഹ സംഗീതം

ഈ നിലാവിൽ നിന്റെ ചന്തം
നോക്കി നിന്നൊരു ചന്ദ്രനും
എൻ കിനാവിന്റെ മഞ്ഞളിൽ
വെൺപ്രാവുപോൽ കുറുകുന്നുവോ

മന്താരം കാറ്റിനെ പ്രണയിച്ചതോ കാറ്റേ നീ പൂവിനെ പ്രണയിച്ചതോ