neela-nilave

 നീല നിലവേ നിനവിൽ അഴകേ

താരമരികേ വിരിയും ചിരിയേ
പാറി ഉയരാൻ ചിറകിലലയാൻ
തോന്നലുണരും മനസ്സിൽ വെറുതേ

താനെ മാറിയെൻ ലോകവും 
നിന്റെ ഓർമ്മയാലേ
നൂറു പൊൻകിനാവിന്നിതാ
മിന്നി എന്നിലാകേ

നീ തൂവൽ പോലേ കാറ്റിൽ വന്നെൻ
നെഞ്ചിൽ തൊട്ടില്ലേ ... ജീവനേ

നീല നിലവേ നിനവിൽ അഴകേ
താരമരികേ വിരിയും ചിരിയേ
പാറി ഉയരാൻ ചിറകിലലയാൻ
തോന്നലുണരും മനസ്സിൽ വെറുതേ

രാവുപുലരാൻ കാത്തുകഴിയും 
നിന്നെ ഒന്നു കാണാനായ്
ദൂരെയിരുളിൽ മഞ്ഞു കനവിൽ
എന്നെ തേടിയില്ലേ നീ
നിന്നോരോ വാക്കിലും നീളും നോക്കിലും
പൂന്തേൻ തുള്ളികൾ നിറയേ പൊഴിയേ
എന്തേ ഇങ്ങനെ? മായാജാലമോ?
എന്നെത്തന്നെ ഞാൻ എവിടെ മറന്നോ
നിറമായും നിഴലായും നീയില്ലേ എന്നാളും

angu-vaanakkonilu

 അങ്ങ് വാനക്കോണില് മിന്നി നിന്നൊരമ്പിളി

അമ്പിളിക്കലയ്ക്കുള്ളില് ചോരക്കൺ മുയൽ
ഇങ്ങ് നീലത്തുരുത്തില് നീർപ്പരപ്പിൽ നിഴലിടും
അമ്പിളിക്കലയ്ക്കുള്ളില് ആമക്കുഞ്ഞനോ

ആമക്കുറുമ്പനന്ന് നെഞ്ചത്ത് വെറ്റിലച്ചെല്ലവുമായ്
താനേ വലിഞ്ഞുകേറി ദൂരത്തിൽ എങ്ങോ പതുങ്ങിയല്ലോ
താരക്കൊളുക്കുള്ളൊരാ ചേലൊക്കും വെറ്റിലച്ചെല്ലത്തിലോ
ഭൂമിയപ്പാടെ മൂടും അത്രയും വെറ്റിലയിട്ടു വെയ്ക്കാം - കുഞ്ഞിളം

വാവേ കഥ കേട്ട് മെല്ലെ മിഴിപൂട്ട് 
മാറിൻ ചൂടിൽ ഉറങ്ങ് .... ഉറങ്ങ് ...
പൊന്നേ തളരാതേ ഓമൽച്ചിരിയോടേ
കൊഞ്ചി കളിയാടി വളര് ... വളര് ...
ഉം ... ഉം ... ഉറങ്ങ് .... ഉറങ്ങ് ...
ഉം ... ഉം ... ഉറങ്ങ് .... ഉറങ്ങ് ...

ആ ... ഏ ....

നീ നടന്നു പോകുമാ നീണ്ടുനീണ്ട പാതയിൽ
കൈവിരൽ പിടിക്കുവാൻ കൂടെയാരിനി

ആ ... ആ ...

എതിരെ നിന്നതേതുമേ താനെയങ്ങു നീക്കുവാൻ
ചാലു തീർത്തുമെത്തുമേ നീരൊഴുക്കുകൾ
തൊട്ടുതലോടിക്കൊണ്ട് കാറ്റില്ലേ നൊമ്പരം മാറ്റീടുവാൻ
ആകാശനക്ഷത്രങ്ങൾ ദിക്കെല്ലാം തെറ്റാതെ കാട്ടിത്തരും

മൂടുന്നിരുട്ടകറ്റാൻ തീയെന്നും മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു വരും
നീയെന്ന വിത്തെടുത്ത് മണ്ണൊരു കാടാക്കി മാറ്റിത്തരും - കുഞ്ഞിളം

വാവേ കഥ കേട്ട് മെല്ലെ മിഴിപൂട്ട് 
മാറിൻ ചൂടിൽ ഉറങ്ങ് .... ഉറങ്ങ് ...
പൊന്നേ തളരാതേ ഓമൽച്ചിരിയോടേ
കൊഞ്ചി കളിയാടി വളര് ... വളര് ...

ഉയർന്നു വാ ... ഉയർന്നു വാ ...
തടകളെ നീ ഉടച്ചു വാ
ഉയർന്നു വാ ... ഉയർന്നു വാ ...
ഉലകിനെ നീ ജയിച്ചു വാ